Γιατί επέλεξα να μην έχω κινητό τηλέφωνο

Ένα αυτοβιογραφικού τύπου κείμενο που εξηγεί γιατί δεν έχω και δεν θέλω να αποκτήσω κινητό τηλέφωνο

Θυμάμαι ακόμα την έκπληξη και τον θαυμασμό που μου προκάλεσε η πρώτη φορά που είδα κινητό τηλέφωνο. Θαύμα της τεχνολογίας, βγαλμένο μέσα από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Μικρό παιδί ήμουν και πρώτη φορά είδα κάτι που με έκανε να σκεφτώ πως ήρθε επιτέλους το μέλλον.

Μεγάλωσα σε μια οικογένεια στην οποία δεν περίσσευαν λεφτά παρά μόνο για τα απολύτως αναγκαία. Οπότε δεν μου πέρασε καν από το νου ότι θα μπορούσα να έχω κι εγώ ένα σύντομα, αφού το κόστος της αγοράς και των κλήσεων ήταν κατά πολύ μεγαλύτερο από αυτό του σταθερού τηλεφώνου καθιστώντας το, είδος πολυτελείας.

Πέρασαν μερικά χρόνια και οι εταιρίες κινητής τηλεφωνίας επινόησαν την σύνδεση με προπληρωμένη κάρτα καθιστώντας πιο προσιτή την απόκτηση κινητού. Αφού δεν θα υπήρχε συμβόλαιο με πάγιες χρεώσεις και λογαριασμοί σύνδεσης, όλοι μπορούσαν πλέον να έχουν από ένα. Γονείς μπορούσαν να έχουν επαφή ανά πάσα ώρα και στιγμή με τα παιδιά τους με μικρό ή και καθόλου κόστος. Έτσι σιγά σιγά όλο και περισσότερα παιδιά στο σχολείο ερχόντουσαν με κινητά.

Έφτασε η εποχή που έφυγα από το σπίτι και πήγα στην Αθήνα για σπουδές. Τότε πήρα το πρώτο κινητό μου και επιτέλους μπορούσα κι εγώ να συνομιλώ με τους φίλους μου οπουδήποτε στιγμή, να ανταλλάσσουμε μηνύματα και να παίζω φιδάκι. Ήμουν χαρούμενος. Στους τρεις μήνες όμως που το κράτησα, παρατήρησα πως ενώ ήταν φανταστικό το γεγονός του ότι μπορούσα να επικοινωνήσω με όποιον ήθελα οποιαδήποτε στιγμή, το ίδιο ίσχυε και για τους άλλους. Μπορούσε δηλαδή οποιοσδήποτε να με ενοχλήσει οποιαδήποτε στιγμή. Όντας φοιτητής θεωρούσα τον χρόνο που ξόδευα στον καναπέ καπνίζοντας χασίς και παίζοντας βιντεοπαιχνίδια πολύτιμο και ιερό. Δεν ανεχόμουν να μου χαλάνε το άραγμα γονείς και συγγενείς που ένιωθα πως με έβλεπαν σαν τον απεσταλμένο τους στην Αθήνα, αναγκασμένο να διεκπεραιώνει κάθε μικροδουλειά και υπόθεσή τους εκεί.

είναι ενοχλητικό και δεν χρειάζεται να είσαι διαθέσιμος πάντα για όλους εάν δεν είσαι γιατρός ή κάνεις κάποιο επάγγελμα που επιτάσσει διαρκή επικοινωνία

Συμπέρανα τότε θυμάμαι, πως είναι ενοχλητικό και δεν χρειάζεται να είσαι διαθέσιμος πάντα για όλους εάν δεν είσαι γιατρός ή κάνεις κάποιο επάγγελμα που επιτάσσει διαρκή επικοινωνία. Και αφού η ζωή κανενός δεν εξαρτώταν από εμένα , άρχισα να επανεξετάζω την σχέση των θετικών και των αρνητικών επιπτώσεων που είχε στην ζωή μου.

Όταν μια μέρα διάβασα το φυλλάδιο οδηγιών χρήσεως του κινητού που μόλις είχε αγοράσει η μαμά μου, μου έκανε εντύπωση μια φράση σχετική με την ασφάλεια χρήσης της συσκευής. Η ίδια η εταιρία παραγωγής του κινητού προειδοποιούσε τους χρήστες πως θα πρέπει να αποφεύγουν να κρατούν το κινητό κοντά στις περιοχές της κεφαλής και των γεννητικών οργάνων. Οι περιοχές δηλαδή που ήταν οι πιο κοινές κατα την χρήση του κινητού , στο κεφάλι όταν μιλάς και στην τσέπη όταν δεν το χρησιμοποιείς. Αυτό με έκανε να βεβαιωθώ πως δεν χρειάζομαι κάτι που με ενοχλεί αφού επιπρόσθετως μου κάνει και κακό στην υγεία. Έτσι το χάρισα σε έναν γνωστό, που με χαρά το πήρε και αποδεσμεύτηκα.

Η δεύτερη και τρίτη τρίμηνη περίοδος που είχα κινητό ήταν αναγκαστικές. Την δεύτερη μου επιβλήθηκε από την δουλειά μου αφού έπρεπε να είμαι στο δρόμο συνέχεια και να επικοινωνώ με τους συνεργάτες μου. Κάτι που με οδήγησε στο να σταματήσω από την δουλειά αυτή και να γυρίσω πίσω στην Σαντορίνη όπου μεγάλωσα. Την τρίτη φορά ήμουν φαντάρος και μου επιβλήθηκε όταν έγινα οδηγός βαθμοφόρου. Το πρώτο πράμα που έκανα όταν απολύθηκα ήταν να το σπάσω πετώντας το στο πεζοδρόμιο έξω από το στρατόπεδο. Ένιωσα ελεύθερος ξανά. Περισσότερο από την απεμπλοκή μου από το κινητό παρά από την απόλυσή μου από το στρατό.

Έτσι κατάλαβα πως εάν θέλω να ζήσω χωρίς κινητό θα έπρεπε να βρω μια δουλειά στην οποία δεν θα είναι αναγκαστική η χρήση του και άρχισα να οργανώνω την ζωή μου με τρόπο τέτοιο ώστε να μην μου είναι αναγκαίο. Έχω σταθερό τηλέφωνο, πρόσβαση στο διαδίκτυο, ηλεκτρονικό υπολογιστή και διεύθυνση οικίας και αυτά μου αρκούν για την επικοινωνία μου και τις απορίες και αναζητήσεις που τυχών έχω.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να απολογηθώ πως για κάποιο διάστημα και αφού κατάλαβα πως είμαι από τους λίγους Έλληνες, αν όχι ο μόνος μαζί με τον πατέρα μου ,που δεν έχουν κινητό άρχισα να νιώθω ξεχωριστός. Πράγμα που ενδυνάμωσε την επιθυμία μου να μην αποκτήσω ένα. Αυτό βέβαια έχει παρέλθει και είμαι πλέον σίγουρος ότι δεν το χρειάζομαι έτσι και αλλιώς για τους ήδη προαναφερθέντες λόγους.

Πώς είναι όμως να ζει κανείς χωρίς κινητό; “Δεν έχει καμία διαφορά γιατί έχουν όλοι οι άλλοι.” απαντούσα πάντα σε όσους με ρωτούσαν. “Αφού έχουν όλοι οι άλλοι μπορείς να πάντα να χρησιμοποιείς τα δικά τους εάν χρειαστείς και όποιος θέλεις να σε βρει, θα ξέρει σε ποιανού να σε πάρει εάν σε αναζητεί”. Κατέληγα.

Είναι, όμως, τελικά διαφορετικό. Έχει τα καλά και τα κακά του. Όταν για παράδειγμα θέλω να συναντηθώ με κάποιον, πρέπει να έχουμε προαποφασίσει το που και το πότε θα συναντηθούμε και πρέπει να μην παρεκκλίνουμε του προγράμματος έως ότου συναντηθούμε. Το πλεονέκτημα σε αυτό είναι ότι δεν χρειάζεται να συνεννοηθείς πολλές φορές για την συνάντηση αλλά το μειονέκτημα είναι ότι αν κάποιο από τα δύο μέρη βρεθεί με κάποιο κόλλημα, μάλλον δεν θα γίνει η συνάντηση και ο άλλος θα περιμένει άσκοπα.

Το μειονέκτημα είναι ότι κουράζεσαι λίγο παραπάνω και μερικές φορές μπορεί πραγματικά να βαρεθείς.

Ένα άλλο παράδειγμα για το πόσο διαφορετική είναι ή ζωή χωρίς κινητό είναι ότι όταν χρειαστεί να περιμένω κάποιον η κάτι ( αεροπλάνο, λεωφορείο, κάποιον άλλο, στην ουρά, στο ιατρείο) δεν έχω την πολυτέλεια να ανατρέξω στην οθόνη του κινητού μου για να περάσω/ροκανίσω τον χρόνο αναμονής. Παρά πρέπει ενεργητικά να εφεύρω και να δημιουργήσω κάτι για να περάσω την ώρα μου ή να παραδοθώ στην βαρεμάρα. Το τι θα δημιουργήσω μπορεί να είναι κάτι πολύ απλό όπως μια σκέψη ή ένας συλλογισμός ή η ανάκληση μιας ανάμνησης. Δεν παύει όμως να χρειάζεται μια ενέργεια κάποιο “κόπο” εμπλεκόμενο. Πράγμα πολύ πιο κουραστικό από την αποχαύνωση που προσφέρει η ακούσια παλινδρομική κίνηση του αντίχειρα σε μια επίπεδη επιφάνεια. Το πλεονέκτημα σε αυτό είναι ότι μπορεί να βρεις καινούριες ιδέες και να διατηρείς κάποια πνευματική εγρήγορση. Το μειονέκτημα είναι ότι κουράζεσαι λίγο παραπάνω και μερικές φορές μπορεί πραγματικά να βαρεθείς.

Είναι ακόμα πολλά τα παραδείγματα που μπορώ να παραθέσω για το πόσο διαφορετική είναι η ζωή χωρίς κινητό τηλέφωνο αλλά δεν θα αναλωθώ άλλο σε αυτά. Θα πω μόνο πως δεν είναι αδύνατη η ζωή χωρίς κινητό αλλά σίγουρα διαφορετική. Θέλει διαφορετικό σχεδιασμό διαφορετική προσέγγιση, πολύ υπομονή σε μερικές φάσεις, και σίγουρα προσπάθεια. Προσωπικά όμως με ανταμείβει με την ηρεμία και την ελευθερία που μου προσφέρει και δεν σκέφτομαι σύντομα να αποκτήσω ένα. Μου αρέσει που πρέπει ακόμα να απομνημονεύω, να είμαι συνεπείς, να είμαι παρών, να παλεύω να βρω λέξεις για να περιγράφω, να παλεύω να μην βαρεθώ, να χάνομαι στον δρόμο, να ζητάω βοήθεια από συνανθρώπους δια ζώσης και να κρατώ την υπομονή μου.

Το πιο σημαντικό από όλα νομίζω πως είναι το ότι μπορώ να επιλέξω πότε θα είμαι μόνος μου.

Το πιο σημαντικό από όλα νομίζω πως είναι το ότι μπορώ να επιλέξω πότε θα είμαι μόνος μου. Όταν είμαι μόνος , δεν μπορεί να με βρει κανείς , εάν δεν είμαι σπίτι. Κανείς δεν μπορεί να με ταράξει, ξεβολέψει, αποπροσανατολίσει ή αποσπάσει από αυτά που έχω να κάνω. Είναι όπως όταν δεν έχεις μπαταρία ή σήμα στο κινητό… χωρίς το άγχος.

Δεν είμαι εναντίoν της χρήσης των. Ούτε εναντίoν της τεχνολογίας. Είναι φοβερά χρήσιμα τα κινητά και δει τα έξυπνα κινητά. Ένας ολόκληρος υπολογιστής στην παλάμη σου. Δεν είμαι υστερικός. Εάν έχω προγραμματίσει ταξίδι με αυτοκίνητο, θα φροντίσω να δανειστώ ένα κινητό για να το έχω στο αμάξι, για την περίπτωση ατυχήματος στην διαδρομή. Δεν αποτρέπω κανέναν από το να κατέχει κινητό. Και δεν θεωρώ πως κάνω το σωστό. Κάνω , ως οφείλω, αυτό που κάνει την ζωή μου καλύτερη. Είναι θέμα επιλογών και έτσι πρέπει να παραμείνει. Αλλά το θέμα της επιλογής θα το αναλύσω σε επόμενο κείμενο.

δεν θεωρώ πως κάνω το σωστό. Κάνω , ως οφείλω, αυτό που κάνει την ζωή μου καλύτερη.

Σας προτρέπω λοιπόν να το δοκιμάσετε κι εσείς και να κρίνετε από μόνοι σας το εάν και το πόσο τελικά χρειάζεστε το κινητό τηλέφωνο. Σε αυτόν τον ιστότοπο θα βρείτε ότι θα χρειαστείτε για να το προσπαθήσετε καθώς και μερικές συμβουλές για το πως να καταφέρετε να ζήσετε χωρίς κινητό τηλέφωνο.